wtorek, 22 listopada 2011

drunken heart

Może zupełnie niepotrzebnie poruszam tutaj temat moich osobistych odczuć wewnętrznych, ale decydując się na to miałam i nadal mam jakąś małego stopnia nadzieję, że Was poruszę.
Nie wiem czy słyszeliście o tragedii, o tragedii która nagłaśniana jest co raz bardziej, o śmierci czternastolatka, którego prawdopodobnie zniszczył internet. Moje pierwsze odczucia były co najmniej dziwne, zupełnie wymieszane. W jednej chwili zrobiło mi się i przykro i smutno i jednocześnie poczułam żal do ludzi, którzy Go tak zniszczyli, zniszczyli kogoś tak młodego, inteligentnego, kogoś kto chciał tylko trochę pobyć w tym internetowym świecie, jak większość z nas, a został tak okrutnie potraktowany. Nie znałam Go, nie interesowałam się jego życiem, jego sprawami osobistymi, uczuciami, odczuciami i tym co ma w środku, ale jego śmierć, a właściwie samobójstwo poruszyło mnie cholernie. Sama siedzę w tym wszystkim około czterech lat i nie mogę powiedzieć, że to cztery lata stracone, czy wycięte z życia, bo tutaj poznałam masę wspaniałych ludzi, z którymi nawet udało mi się spotkać twarzą w twarz, ale wiem, że ludzie tutaj, ludzie anonimowi to bestie, bestie które żerują na czyimś życiu i szukają tylko czegoś, choćby mało istotnego, by najpierw każdemu o tym powiedzieć i rozgłosić to, a potem by wyolbrzymić to w największym stopniu, nie zważając nawet na uczucia osoby, o której mówią, czy też piszą. Dopóki nie stało się to co się stało, nie potrafiłam otworzyć oczu na to co się tutaj dzieje, nie powiem, że myślałam, że to tylko internet i wszystko tutaj jest w porządku, ale nie przypuszczałam nawet, że ktoś mógł odebrać sobie przez to życie, a jednak. Teraz jedyne co mogę, to pamiętać o tej osobie i modlić się by tam było mu lepiej, bo już nic więcej mi i wszystkim innym nie pozostało. Jedyne co wzrasta we mnie z każdą minutą myślenia o tym, to współczucie dla jego rodziców, młodszego brata, przyjaciół i wszystkich bliskich. On był kimś naprawdę wartościowym i mogę tylko podejrzewać, że życie wszystkich mu bliskich osób zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni, stanie do góry nogami, będzie zupełnie inne, mniej żywe, mniej kolorowe i radosne. Nie chcę nawet sobie wyobrażać, jak wyglądają teraz dni jego rodziny, jak pusto jest w ich domu, jak ból panoszy się po każdym kącie i zastanawia mnie jedno, czy ludzie, którzy przyczynili się do tej tragedii, mają jakąś nauczkę? Czy myślą o tym co się stało, czy żałują, czy chcieliby wrócić czas, zrobić wszystko zupełnie inaczej, przeprosić? Choć podejrzewam, że nikt bezpośrednio siebie nie wini i każdy ratuje się tym, że działali w 'grupie' i jestem pewna, że żaden z nich nie wyciągnie jakichkolwiek wniosków... Skoro potrafili zrobić coś takiego, bez najmniejszych skrupułów, myśląc, że to zabawne bądź śmieszne, to nie sądzę, że kogokolwiek śmierć tej osoby poruszyła choć w najmniejszym stopniu i uważam, że gdybym to ja przyczyniła się do czegoś takiego, moje sumienie nie dałoby mi spokojnie żyć, nie umiałabym żyć ze świadomością, że przeze mnie skończyło się życie zaledwie czternastoletniego chłopaka, którego plany na życie, marzenia i uczucia zgasły w jednym momencie, przeze mnie. Dziś jestem pewna jednego, internet niszczy, niszczy młodych ludzi, którzy gubią się w wirze dziejących się tu rzeczy. Jestem pewna, że internet gubi każdego, kto do niego wejdzie i zostawi w nim choć cząstkę siebie, bo zawsze znajdą się osoby, które bądź wyśmieją, bądź upokorzą, a nastolatkowi, któremu wbrew pozorom niedużo trzeba by się załamać, zamknąć w sobie bądź oderwać od świata, takie wyśmiewanie bądź poniżanie może dużo zmienić w psychice. Dlatego ja dziś kończę, kończę przygodę, która była długa, kolorowa i poniekąd bolesna, bo zdarzyło się i mi popełnić błąd, nie jeden, nie dwa, a tak jak pisałam kilka linijek wcześniej, anonimowym bestiom wystarczy coś czego nawet ja sama nie byłabym w stanie zauważyć, by zdeptać, zniszczyć, upokorzyć i wyśmiać, więc i ja posmakowałam tego wszystkiego i nie raz byłam w stanie z tym skończyć, ale nie było czegoś, co naprawdę dałoby mi do zrozumienia, że to już czas na definitywny koniec, dziś ten powód do odejścia mam, dosyć duży i mam nadzieję, że mnie zrozumiecie.
Mam też nadzieję, że wielu z Wam otworzyło to wydarzenie oczy i że będziecie w stanie zmienić coś w swoim życiu na lepsze, by nie skończyło się tak jak to tego młodego człowieka.
Dziękuję wszystkim, którzy byli ze mną przez całe cztery i pół roku i tym, którzy byli od niedawna. Dziękuję za tysiące wspaniałych słów, ale także za krytykę, bez której nie zaszłabym tak daleko. Dziękuję osobom, które poznałam tam i z którymi spotkałam się twarzą w twarz. Dziękuję za każdy komentarz, ciepłe słowa, słowa otuchy i pocieszenia, za każde urodzinowe życzenia, których dostałam całą masę przez cały ten czas kiedy byłam z Wami. Dziękuję za wszystko, bo bez Was nie istniałabym w całym photoblogowym świecie, co było kiedyś jednym z moich małych marzeń, a które przybliżyliście mi właśnie Wy.

doltcik, verf, Natalia.

niedziela, 20 listopada 2011



cześć, cześć!
W pierwszej części postu to o co upominacie się od dłuższego czasu:




Mascara - ok. € 12.
Podkład - ok. € 15.

~*~
W drugiej części napiszę Wam trochę co u mnie, a na dole możecie zobaczyć kolejne dwa zdjęcia w krótkich włosach.
Aktualnie choruję, dość mocno, a mianowicie mam zapalenie oskrzeli, z którym męczę się już od czwartku i na którego zwalczenie nie mam skutecznego sposobu, może Wy wiecie co powinnam robić by się tego pozbyć? Cholernie się z tym męczę, kaszel nie daje mi spokoju, a szczególnie daje się we znaki nocą, boli mnie każdy możliwy mięsień...
Ogółem jakoś się trzymam, chociaż ostatnio humor nie dopisywał przez dobre kilka dni, teraz jest już lepiej. Kolejny raz chciałam zawiesić bloga, ale na szczęście coś mnie od tego odwlekło.
Jutro prawdopodobnie zostanę w domu, dlatego też postaram się przygotować coś ciekawego do postu, być może ostatnie nowo nabyte rzeczy.
Tymczasem idę się dalej kurować.

Miłego misiaki :*:*







niedziela, 6 listopada 2011

autumun, time for changes

cześć wszystkim!
Mamy niedzielę, dla jednych niezmiernie nudną, dla innych kreatywną i ciekawą.
Moja niedziela była raczej mało kreatywna, ponieważ poza długim spacerem i nauką, która jeszcze niestety, ale na mnie czeka, nie miałam niczego więcej w planach.
Mam zamiar iść dziś dużo wcześniej spać, bo zauważyłam że ostatnio się nie wysypiam i mam problemy z wstawaniem do szkoły, a że wstaję o godzinie piątej, tym bardziej muszę zadbać o to, żeby sen był długi.
Za dokładnie czterdzieści pięć dni wyjeżdżam do Polski i już nie mogę się doczekać! Z jednej strony bardzo się cieszę, a z drugiej obawiam się, że zabraknie mi czasu na to wszystko co zaplanowałam. Będzie masa spotkań, masa zdjęć i masa dobrej zabawy, cudowna (mam nadzieję) atmosfera świąt, prezenty i choinka. Postaram się aby czas do wyjazdu zleciał okropnie szybko.
Już niedługo mam zamiar zrobić zdjęcia nowej (obiecanej w poprzednim poście) modelce i mam nadzieję, że wyjdzie z tego coś naprawdę dobrego!

W ostatnim poście wspominałam o jesieni, jako o czasie zmian i proszę!
Nowe włosy, nowa ja, jak Wam się podoba? ;)
Do następnego!







środa, 2 listopada 2011

herfst tijd



Cześć wszystkim!




Mamy jesień, piękną jesień, tutaj w Holandii jak widzicie, jest moc czerwieni, mnie już żółci i brązu, mimo tego i tak jest naprawdę cudownie. Co prawda ciepło nie jest, ale samo to słońce wdzierające się przez okna zachęca do wyjścia z domu! Mnie niestety złapała choroba i im dłużej siedzę na zewnątrz, tym gorzej się czuję, jednak dzisiaj pozwoliłam sobie wyjść i zrobić jesienne zdjęcia, a ponieważ jest to moja pierwsza jesień w nowym miejscu, zrobiłam ich całą masę (możecie zobaczyć je na facebook'u - https://www.facebook.com/doltcikova ).
Dla mnie jesień to taki czas przemyśleń, postanowień, może nawet małych zmian, jakie już dla siebie obmyśliłam, dlatego też za jakiś czas będziecie mogli zobaczyć mnie w nieco innej odsłonie i mam nadzieję, że nie wyjdę na tym źle!

Jeśli chodzi o nowe zdjęcia, to szykuję dla Was pewną niespodziankę w postaci modelki jaką niedługo postaram się Wam pokazać na jakichś ciekawych zdjęciach, jest naprawdę piękna i można powiedzieć, że inna niż wszystkie modelki jakie do tej pory miałam,w dobrym tego słowa znaczeniu, oczywiście.
Ja osobiście już nie mogę doczekać się współpracy z nią!

Miłego dnia misiaki!

niedziela, 23 października 2011

herfst herfst

cześć, cześć

Mamy kolejną jakże nudną niedzielę, jednak mi dziś to nudzenie się i okropne lenistwo pasuje.
Poza tym, że wyszłam dziś z domu na trochę by zrobić zdjęcia siostrze, nie mam nic więcej w planach. Mam ochotę na gorące kakao i dobre ciastka, humor dziś nie dopisuje, a do tego zapalenie spojówek nie należy do najmilszych rzeczy w życiu, więc nie wiem co ze sobą zrobić i chyba jak sami widzicie, nawet nie mam weny, by napisać tutaj coś ciekawszego niż to co dziś robiłam...
W kolejnym poście postaram się pokazać wam jakiego podkładu i tuszu do rzęs używam, bo jest o to masa pytań, chociaż i tak uważam to za bezsensowne, bo każdy indywidualnie musi sobie dobrać odcień podkładu i rodzaj tuszu, ale dobrze, skoro tak was to ciekawi :)
Słodkiego lenistwa ciąg dalszy, a na dole jedno zdjęcie z dzisiaj, miłego popołudnia i dobrego poniedziałku w szkole!



piątek, 21 października 2011


cześć wszystkim!



Jak minął wam dzień? :)
Ja dzisiaj miałam ostatni przed feriami jesiennymi dzień w szkole, z czego przeogromnie się cieszę, bo ostatnie dwa tygodnie dały mi się we znaki i mam nadzieję, że przez ten tydzień odeśpię wszystko i złapię nowe siły na szkołę i całą resztę co czeka mnie po feriach.
Z moim zdrowiem naprawdę różnie, praktycznie cały czas jestem przeziębiona i nie mogę tego zwalczyć, ale idę dalej!
Większość moich znajomych na ten wolny tydzień jedzie do Polski, ja zostaję tutaj i w sumie jakoś za specjalnie nie ubolewam nad tym, że nie pojadę, bo wiem, że to tylko tydzień i wcale nie udało by mi się odpocząć, a wręcz wróciłabym jeszcze bardziej zmęczona niż jestem!
Mamy dziś dwudziesty pierwszy października więc dokładnie za dwa miesiące wyjeżdżam stąd by spędzić dwa wspaniałe, rodzinne, ciepłe, pełne świątecznej atmosfery tygodnie, już nie mogę się doczekać.
Nie mam większych planów na wolne dni, jestem pewna tylko tego, że w tygodniu pojadę odwiedzić Nabilę, która ma urodziny w poniedziałek i o której opowiem wam innym razem.
Mimo tego, że w szkole bywają gorsze momenty i w domu nie zawsze jest tak jakbym chciała, to jestem szczęśliwa, bo mam to o czym marzyłam, a o czym marzyłam, napiszę Wam kiedyś :)
Jeszcze przepraszam za takie nijakie zdjęcia dzisiaj, ale nie mam nic ciekawszego!

Dobranoc misiaki :*:*

wtorek, 18 października 2011

come back sweetys


łaściwie nie wiem co się ze mną stało, ale chyba trochę za wami zatęskniłam i wracam, wracam, wracam!
Nie wiem od czego zacząć, ale wiem, że większość z Was interesuje to co ze szkołą i jak w niej jest, więc może trochę Wam to przybliżę, a przynajmniej postaram się.

Także.. jak pisałam tysiące razy, cholernie się bałam i mimo niepohamowanej radości z tego, że dzień rozpoczęcia szkoły zbliża się wielkimi krokami, miałam też pewne obawy, a jakie, to chyba wolę zostawić dla siebie. Jednak zostałam miło zaskoczona i nadal ta szkoła i Ci ludzie mnie zaskakują. To co jest tutaj, to zupełnie co innego niż w Polsce i powiem Wam, że aż chce mi się wstawać rano, bo wiem, że pójdę tam bez stresu, bez strachu, bez obaw i niepotrzebnego myślenia o masie spraw, bo tak naprawdę nie mam o czym myśleć. Wszystko to co odbywa się w tej szkole, odbywa się bez niepotrzebnych spięć i nerwów, każdy włącznie z nauczycielami podchodzi do wszystkiego z takim optymizmem, z radością, z zapałem, mimo tego, że jest im ciężko, tak jak mi było i czasami nadal bywa. Mówiąc nieskromnie, poznałam ogrom ludzi, może nie dla wszystkich was to byłby taki ogrom, ale dla mnie po pięciu samotnych miesiącach w domu, to jest naprawdę dużo.
Jeśli chodzi o naukę, idzie mi świetnie i nie chodzi tu o brak skromności, czy coś z tych rzeczy, po prostu wzięłam się za siebie i pracuję intensywnie na to, by jakoś na tym wyjść i skończyć tą szkołę z godnymi uwagi wynikami, a następnie pójść do dobrego liceum.
Czasem myślę, że teraz jest zbyt idealnie, żeby było to prawdziwe i wiem, że w każdej chwili ta sielanka może znaleźć swój kres, ale chwilowo żyję tym co mam i staram się nie patrzeć ani za bardzo w tył, ani nie wybiegać zbyt mocno do przodu. Mam nadzieję, że dobrze na tym wyjdę i że to co mam, będę miała przez długi czas.
Jeśli macie jakieś pytania, to proszę piszcie w komentarzach i na formspring.com, a w następnej notce postaram się odpowiedzieć na nie, bo tak naprawdę nie wiem co Was konkretnie interesuje!

Mam nadzieję, że chociaż nieliczne grono cieszy się z mojego powrotu i że zostanę tutaj znów na jakiś dłuższy czas!

a tutaj jakieś dwa zdjęcia ''outfitów'' :


do jutra! :*

środa, 21 września 2011

verlangen

kiedy tak bardzo tęsknię, że aż zaczynam pisać tutaj, jest naprawdę źle
jakiś czas temu myślałam, że przyzwyczaić się i przestać tęsknić, to praktycznie jedno i to samo, ale niestety tylko teoretycznie, a być może nawet i z tym bym się teraz nie zgodziła
tęsknię niewyobrażalnie mocno i jedynie, a właściwie ''aż'' to nie pozwala mi myśleć o czym innym, o kim innym jak tylko o tych osobach, których tak cholernie mi dziś brak
wiem, że to takie użalanie się nad sobą tutaj nic nie da, a wręcz może wam tylko podnieść niepotrzebnie ciśnienie
przez Natalia jest taka silna...
czas wziąć znów wszystko w swoje ręce i brnąć do przodu
a co u mnie poza tym?
szkoła cudowna, ludzie cudowni, nie jest źle, dobrze wręcz jest!

wtorek, 30 sierpnia 2011

liefde

Miłość jest wtedy, kiedy przychodzisz do mnie wcześnie rano, by zobaczyć jak wyglądam w piżamie i bez makijażu, którym oszukiwałam Cię cały czas, byś myślał, że jestem piękna, a tak naprawdę nawet teraz jesteś tego pewien. Miłość jest wtedy kiedy wiesz co mam w szafie i gdy pytam co mam ubrać, przeglądasz ją w myślach, a po chwili dajesz mi lekko do zrozumienia, że wcale nie obchodzi Cię to, co ubiorę, bo we wszystkim Ci się podobam. Miłość jest wtedy, kiedy w najgłupszych momentach naszego związku mówisz swoje czułe ''kocham Cię'', kiedy mamy to głupie naście lat, a ja chcę wybrać imiona naszym dzieciom. Miłość jest wtedy, kiedy wstajesz dla mnie o szóstej rano, a a już o siódmej jesteś u mnie, bo zwyczajnie nie mam humoru. Miłość jest wtedy, kiedy przyjeżdżasz do mnie bez zapowiedzi i pomagasz sprzątać dom, byśmy mieli więcej czasu dla siebie. Miłość jest wtedy, kiedy każda część Twojego ciała zdaje mi się być idealna do całowania. Miłość jest wtedy, kiedy przesiąkam Twoim zapachem i znam Go na pamięć. Miłość jest wtedy, kiedy Twoja mama mówi do mnie zdrobnieniem mojego imienia i kiedy moi rodzice pytają codziennie o której dziś będziesz. Miłość jest wtedy ja gotuję coś pierwszy raz, a Ty jesz to tak jakbym była najlepszą kucharką na świecie. Miłość jest wtedy, kiedy przezwyciężam swoje lęki, ale tylko z Tobą. Miłość jest wtedy, kiedy nieważne ile czasu jesteśmy ze sobą, ja i tak przed każdym spotkaniem mam głupie ''motylki w brzuchu''. Miłość jest wtedy kiedy przychodzisz do mnie i śpimy w środku dnia, bo tak bardzo lubisz gdy Cię przytulam. Miłość jest wtedy kiedy denerwujesz mnie tylko po to by zobaczyć mój wyraz twarzy gdy jestem zła. Miłość jest wtedy kiedy wymyślasz dla mnie swój własny pseudonim, którym nikt prócz Ciebie się do mnie nie zwraca. Miłość jest wtedy kiedy mówisz mi, że kochasz tak rzadko, że czasem aż chcę się o to upomnieć, chociaż wiem, że to czujesz. Miłość jest wtedy, kiedy wygłupiasz się z moim młodszym bratem, a ja was obojgu mam za równie głupich i niedojrzałych, a później całujesz mnie lekko w czółko i mówisz, że lubisz gdy tak na Ciebie patrzę. Miłość jest wtedy, kiedy nazywam Cię głupkiem, dla równie głupich żartów, a Ty obrażasz się, bo lubisz kiedy całuję Twój policzek i mówię swoje ''przepraszam''. Miłość jest wtedy, kiedy przyjeżdżam do Ciebie późnym wieczorem, bo chcę się przytulić, a Ty bierzesz mnie do swojego pokoju i pytasz co się stało, bo zwyczajnie mnie znasz, wiesz, że coś nie tak. Miłość jest wtedy, kiedy przychodzisz do mnie, wpuszczają Cię moi rodzice, pytają co u Ciebie, a ja czekam na górze, bo wiem, że trafisz. Miłość jest wtedy, kiedy ja mam Ciebie, a Ty masz mnie, kocham Cię.

niedziela, 21 sierpnia 2011

cześć wam ;)
Jak pewnie większość z was wie, odeszłam z photoblog'a, mam pewne powody o których niekoniecznie chcę mówić wszystkim, dlatego też byłoby mi miło gdybyście to uszanowali.
Niestety, a dla niektórych na szczęście tutaj też przestanę pisać na jakiś czas, chcę odpocząć, od wszystkiego. Co u mnie będziecie mogli się dowiadywać stąd :
http://www.facebook.com/doltcikova
więc jeśli kogoś wciąż interesuje co ze mną, zapraszam.
A w razie pytań : nataliakiszkoofficial@gmail.com.

Do następnego postu, kocham Was i dziękuję za wszystko, pamiętajcie.

piątek, 19 sierpnia 2011

hey my new piercing!










Wpadam dziś dosłownie na kilka minut!
Wieczór jak i z resztą cały dzień był bardzo miły, pozytywny, ale upłynął w małym stopniu w zdenerwowaniu, a czym.. możecie już oglądać na zdjęciach w dzisiejszym poście, jestem bardzo zadowolona i mogę tylko powiedzieć, że niepotrzebnie tak bardzo się bałam i stresowałam, jest naprawdę dobrze.
Kolejne popołudnie i wieczór spędziłam z Roxx, która jest naprawdę przecudowna i nie wiem co będzie kiedy przyjdzie nam się żegnać, uwielbiam ją i dziękuję za dziś i za to że była ze mną w jednej z ważniejszych chwil mojego życia.

Dłuższy post jutro, dobrej nocy!

czwartek, 18 sierpnia 2011

cześć rox!




cześć wszystkim, cześć rox!

Przepraszam, że przestałam pisać codziennie, ale mam po prostu zbyt mało czasu, na zdjęciach w dzisiejszym poście możecie zobaczyć Roxx, która jest niesamowita i z którą spędza się czas jak z kimś kogo zna się bardzo długo mimo tego, że zna się ją kilkanaście dni.
Końcówka wakacji zupełnie różni się od ich całości, co mnie bardzo cieszy i chcę więcej takich dni i wieczorów jak dwa ostatnie! Dzięki Roxx.

~*~

Palec zagoił się, jednak nadal go nie czuję, co z lekka mnie niepokoi, jednak zobaczę co będzie za kilka dni i napiszę wam co i jak.
Jutro robię kolczyk, już przed godziną siódmą wieczorem będę go miała, cieszę się i w małym stopniu boję, ale przeżyję to i będę się nim cieszyć, mam nadzieję.


Na koniec chciałabym napisać, że jest całkiem miło kiedy wypytujecie o nowy post, filmik czy zdjęcia z mojej codzienności, ale że jednak nie chcę was zawieźć, postaram się to wszystko poprawić i nadrobić, miłej nocy!



środa, 17 sierpnia 2011

NIKON D40!


U W A GA !

Moja znajoma ma do sprzedania
NIKON D40 + HELIOS 44M-4.
Na tej aukcji :
http://allegro.pl/show_item.php?item=1772713633
znajdziecie więcej informacji o sprzęcie, cenę sprzętu i wysyłki, zapraszam serdecznie i polecam!


poniedziałek, 15 sierpnia 2011

thank you very much!






cześć wam!

Na początek chciałabym podziękować wszystkim, którzy zostawili komentarz pod moim ostatnim postem, jestem niesamowicie szczęśliwa, że mam dla kogo pisać i że są takie osoby, które doceniają w pewien sposób to, jak się tutaj otwieram.
Mam nadzieję, że jeszcze nie raz najdzie mnie chęć i przyjdzie mi wena do napisania tak obszernej notki, która ukaże jakąś kolejną małą cząstkę mnie, moich uczuć, poglądów i spojrzenia na świat i życie.

~*~

Dzisiejszy post z kilkoma zdjęciami, a to ostatnie jeszcze za czasów kochanego blondu, za którym niesamowicie tęsknię i mam już ochotę do niego wrócić, jednak nie chcę rozjaśniać włosów i niszczyć ich bardziej niż są zniszczone, dlatego poczekam aż farba sama zejdzie lub po prostu zastosuję jakieś naturalne sposoby na zdejmowanie koloru, zobaczymy.
Do szkoły zostało dokładnie dwa tygodnie,a ja już nie mogę się doczekać i odliczam dni. Moje odchudzanie i ćwiczenie jakoś idzie, chociaż przez ostatni tydzień pozwoliłam sobie trochę za dużo (babcia była!), to teraz to nadrobię, mam nadzieję.

Wszystkich, którzy mają jakieś pytania, na które oczekują dłuższej odpowiedzi proszę pisać tutaj - nataliakiszkoofficial@gmail.com, pozdrawiam!

niedziela, 14 sierpnia 2011

chwytaj dzień

Nauczyłam się chwytać każdy dzień, jakby ten był prezentem, pewnego rodzaju podarunkiem, na który nie trzeba się starać, ale za który jednak ja chciałabym kiedyś temu komuś z góry podziękować. Uświadomiłam sobie jak wiele zawdzięczam osobom wokół mnie, rodzinie, a chociażby Wam, bo tak naprawdę i bez rodziny i bez Was nie byłabym dziś tym kim jestem, a choć przeżyłam wiele, wciąż czuję się silną osobą, która może podołać wszystkiemu i zyskać z tego jakieś chociażby małe szczęście. Wiem, że gdyby nie Wy, nie miałabym dla kogo pisać i w pewien sposób tworzyć poprzez robienie zdjęć, nie miałabym komu pokazywać efektów pracy nad tym co kocham robić, z czym wiążę przyszłość i całe swoje życie. Jestem świadoma tego, że nie zawsze będzie mi wszystko przychodzić tak łatwo jak przychodzi teraz, że nie zawsze wszystko będzie szło zgodnie z moimi planami, czy myślami, że czasem będę musiała potknąć się o mały kamień, by potem móc na nowo góry przenosić.
Gdy byłam młodsza zawsze chciałam być piękna i żyć tak, jak żyli w kolorowej telewizji, chciałam być sławna i zbierać pieniądze za najdrobniejszy ruch w swoim życiu, ale gdyby moje życie miało się potoczyć w takowym kierunku, z pewnością potoczyłoby się już dawno, albo kto wie, może jeszcze wszystko przede mną, może jeszcze czeka mnie coś pięknego, coś o czym marzyłam, gdy ledwo sięgałam ręką do szafki ze słodyczami, może marzenia staną się rzeczywistością i będę jedną z tych najszczęśliwszych osób na świecie? Często staram się tak właśnie myśleć, nad wyraz optymistycznie, czasem nawet przesadnie, ale wiem że tylko to może mnie uratować przed utratą siebie i swoich marzeń, które niespełnione są na wagę złota, a przy tym wszystkim liczę się też z tym, że nie mogę czasem pozwolić sobie żyć tak jak mi wygodnie, bo nie żyję sama, a nie chcę być bliska egoistycznej i samolubnej osoby, która nie dość, że myśli tylko o sobie, to swoim zbyt wygodnym życiem i wysokim mniemaniem osobie niszczy marzenia osób bliskich i mniej bliskich, które są wokół.
Dziś mogę powiedzieć, że niedaleko mi do prawdziwego szczęścia, ale wciąż coś muszę doskonalić w życiu, by do tego szczęścia dążyć i w dużej mierze cieszę się, że tego prawdziwego i szczerego szczęścia, jeszcze nie osiągnęłam, bo na to chyba za wcześnie, a poza tym to wciąż pozwala mi poszerzać horyzonty i sprawiać, że każdy dzień ma tak naprawdę inny charakter i pomaga mi kształtować siebie, swój umysł i poglądy, które choć nie często mi się zmieniają, czasem po prostu tak musi być, że zwracają się w zupełnie inną stronę.
Wiem, że mam masę wad, ale o zaletach też mogłabym z kimś krótką chwilę porozmawiać, bo choć nie mam wysokiej samooceny, nie uważam, że nie mam zalet, bo każdy, choć czasem w minimalnych ilościach, ale każdy je posiada i nie należy się tym szczycić, w żadnym wypadku, ale dawać innym korzystać z nich, nie wykorzystywać nasze dobro czy uprzejmość, ale korzystać z tego, gdy naprawdę tego potrzebują.
Moje życie też nie było nigdy tak łatwe na jakie być może z boku wyglądało, nie zawsze miałam to czego chciałam i to o czym marzyłam, nie byłam biedna, bo duszę zawsze miałam bogatą, ale czasem po prostu brakowało czegoś w tym życiu do uśmiechu, na co dziś nie narzekam i staram się to doceniać, najlepiej jak potrafię i cieszyć się z najmniejszej drobnostki.
Dziś staram się być dobrym człowiekiem, lepszym niż kiedyś, cieszyć się życiem i rodziną, małymi rzeczami i słowami jakie kierujecie Wy i moi bliscy w moją stronę. Chcę dawać innym sobą radość, chcę Wam i nie tylko Wam mówić, jak życie jest piękne, jak potrafi dawać radość każdego dnia i choć czasem nie bywa łatwe, a my często popełniamy błędy, zawsze można to poprawić i naprawić i nie ma takiej siły, co by nas samych i naszą silną wolę przezwyciężyła.
Uwielbiam dawać uśmiech przechodniom na ulicy i dostawać to samo w zamian, uwielbiam jadąc na rowerze słuchać muzyki i śpiewać głośno, bo tutaj każdy tak potrafi i nikt niczego się nie wstydzi, kocham to życie i chciałabym kiedyś stanąć na przeciwko Was wszystkich, którzy to czytacie i tak po prostu się do Was uśmiechnąć.

Dziękuję, N.

Cornelia.

cześć wszystkim!

Dzisiaj kilka zdjęć Kornelii - tak, to moja rodzona siostra i naprawdę ma dwanaście lat ;)
Więcej jej zdjęć na photoblogu i oczywiście tutaj -
https://www.facebook.com/doltcikova gdzie jest Was już 645, dziękuję!

~*~

Jestem niezmiernie szczęśliwa, że tak chętnie tutaj zaglądacie, czytacie moje posty, komentujecie, a nawet piszecie do mnie w prywatnych wiadomościach z miłymi słowami.
Jak widzicie po prawej stronie mam już prawie dwadzieścia tysięcy wejść i nie wiem jak mam Wam za to dziękować, ale wpadłam na pewien pomysł, a mianowicie konkurs, który chciałabym dla Was zorganizować, oczywiście z jakimiś małymi nagrodami, ale nie mam jeszcze pomysłu i zwracam się do Was o pomoc, macie jakieś propozycje?
Czekam na propozycje w komentarzach i od dziś można również pisać do mnie na adres e-mail'owy z jakimiś głębszymi pytaniami, na które chcielibyście dostać głębszą odpowiedź - nataliakiszkoofficial@gmail.com, do następnego postu, dzięki!






sobota, 13 sierpnia 2011

jedna chwila

-chwila..
- ciągle tylko chwila i chwila.. odpowiedz mi
- najpierw ty odpowiedz mi, ile takich chwil poświęciłem tobie i ile razy inni usłyszeli to samo ''chwila'' bo poświęcałem ją właśnie tobie?

Nigdy nie myślał ile Ona dla niego znaczy, ale kochał ją od zawsze, takie już prawa natury... Był dobry, dla niej najlepszy, choć sporo starszy, zawsze ten jedyny i niepowtarzalny. Ona nie widziała poza nim świata, On z resztą poza nią też, ale to przeciwieństwo jakim była płeć poróżniało ich wiele razy i w tej kwestii również - ona, pokazywała mu to w każdej chwili, gdy tylko było to możliwe, a On... nie okazywał czułości, sentymentu, nie zważał na jej ogromną wdzięczność za wszystko, ale przyszedł taki dzień, w którym wszystko obróciło się o to cholerne sto osiemdziesiąt stopni i świat ich obojga stanął do góry nogami.
Tego dnia mżawka przysłaniała widoki z jego okna cały dzień, był sam, a Ona? Ona miała wizytę u lekarza, podobno bardzo ważną i od tego dnia wszystko się zaczęło, wszystko stopień po stopniu obracało się w złą stronę, ale Oni na szczęście, albo niestety nie byli tego świadomi i cieszyli się każdym dniem, aż do dnia gdy przyszły wyniki, te wyniki, wyniki jej badań, Ona była chora i nie, to nie była grypa, nie cukrzyca, nie miała chorych nerek czy wątroby, jej serce było chore, choć kipiało miłością.
Zdawałoby się, że od tamtego momentu on kochał ją bardziej, a ona choć mogła dawać z siebie już naprawdę mało, próbowała wciąż angażować się w to wszystko z ogromną siłą, a choroba nie dawała za wygraną, odbierała siłę, ale nie chęci, odbierała zdrowię, ale nie miłość jaką ona pałała do niego.
Nie minęło sporo czasu odkąd dowiedzieli się o chorobie, czas płynął nieubłaganie, ale lekarze nie chcieli mówić ile jeszcze go zostało, ile jeszcze dni oni będą mogli cieszyć się sobą nawzajem i ta zdawałoby się nieznacząca informacja, która pozwalała im chwytać dzień, nie pozwoliła mu na jedno, On nie zdążył powiedzieć swojej jedynej i tak oddanej siostrze jak bardzo ją kochał, odeszła.

Dziękuję, N.

true lie

usłyszałam twój głos pośród krzyku tłumu, zdawałeś się być w czystej postaci miłością, kilka słów dzieliło nas od siebie
chciałam żebyś był, całował policzek kiedy mróz i siedział przy kominku i by Twoja twarz odbijała się w jego szybie i żebym Twoją urodę podziwiała i żebyś swój dwudniowy zarost tylko dla mnie miał i żeby kuł mnie w szyję, w policzki, w dłonie, które chcę żebyś całował często i żebyś nie jedną wiosnę ze mną przeżył i żebyś zrywał dla mnie kwiaty na wietrze, w polu i żebyś mówił że dziś słońce wzeszło tylko dla nas i żebyś o siódmej rano świeży sok z pomarańczy do łóżka przynosił i całował lekko w czółko, na dzień dobry i żebyś w upale wrzucał mnie do zimnej wody i śmiał się z mojej miny i żebyś zabierał na wakacje i nie tylko zachody słońca podziwiał, ale jeśli podziwiał, to ze mną i żebyś mówił mi jak pięknie wyglądam, kiedy ulewa i kiedy włosy moje unosi wiatr i żebyś mówił, jak bardzo uwielbiasz kiedy chodzę w Twojej koszuli i żebyś tańczył ze mną przy głupiej muzyce w salonie i żebyś oglądał ze mną te durne komedie romantyczne, wiem, że durne, ale czasem nas w nich odnajduję i żebyś kochał czasem bardziej i swoją złość okazywał i żebyś potem uśmiechał się jak zawsze i koił każdy ból i żebyś smutek odpędzał i trzymał za rękę, kiedy źle, ale i kiedy szczęśliwi jesteśmy jak nikt, żebyś po prostu był, o każdej porze roku, miesiąca, dnia czy nocy

N.

piątek, 12 sierpnia 2011

netherlands part II!

A ja zapraszam Was do obejrzenia drugiej części zmontowanych filmików z pobytu Aliss, miłego oglądania!
Dobranoc ;)




Holandia '11 Part II from Aliss on Vimeo.



TĘSKNIĘ ZA TOBĄ

clothes!

cześć wszystkim!


Pytaliście o moją garderobę, a więc dodaję dziś jej małą część, a mianowicie spodnie i sweterek, spodnie zakupione tydzień temu, sweterek przed wczoraj ;)

A ja chciałabym podziękować wszystkim, którzy byli wczoraj ze mną na TINYCHAT i dziś zapraszam ponownie, już ostatni raz na dłuższy czas - http://tinychat.com/verf
ZAPRASZAM o 20.

~*~
U mnie pogoda dziś taka, że nie da się nic konkretnego zrobić, ani zaplanować, bo pada, a za chwilę świeci słońce dosłownie na moment, więc na razie stawiam na łóżko i może jakiś film ( co u mnie dziwne! ), później pomogę mamie w przygotowywaniu wszystkiego na małą imprezę w domu, a następnie tinychat z wami, miłego dnia!



Męski sweter - ONLY - 5 €.



Jeans'y - ONLY - 5 €.


czwartek, 11 sierpnia 2011

movie!

dzień dobry!

Dzisiaj mam dla was małą niespodziankę, którą przygotowała Alicja - www.alicjakryger.blogspot.com i mam nadzieję, że Wam się spodoba, miłego oglądania!



Holandia '11 Part I from Aliss on Vimeo.

środa, 10 sierpnia 2011

enjoy you meal!


dzień dobry ;)

Kilka dni temu postanowiłam zrobić słynne kiwi w czekoladzie, które kiedyś widziałam na kwejk'u i urzekły mnie niesamowicie. 
Nie wiem jak były robione te z wielu zdjęć w internecie, przepisu także nie szukałam, ale moje kiwi jest  maczane w nutelli i wyszło przesłodkie, ale zjadliwe!
Polecam zrobienie, bo jest to najprostsze co można zrobić na osłodzenie lub nawet ochłodzenie sobie dnia, ponieważ by czekolada zastygła kiwi wkłada się do lodówki na jakiś czas, a po wyjęciu smakuje ono jak zimne lody, naprawdę polecam!

~*~

Pogoda dziś u nas ładna, słoneczna, ale wieje chłodny wiatr, wybieram się na plażę, ale co będzie z moich planów, zobaczymy później. 
Niestety kąpać się jeszcze nie mogę, bo palec wciąż się goi, ale mam nadzieję, że już niedługo to potrwa. 
Wam życzę miłego dnia, a ja dodam kolejnego posta popołudniu lub wieczorem ;)

wtorek, 9 sierpnia 2011

shopping





cześć wszystkim!

Wybaczcie mi moją krótką nie obecność i brak postów, ale że jako w moim zyciu zaszło kilka drobnych zmian, a od niedzieli jest u mnie babcia, nie miałam zwyczajnie czasu, teraz to nadrobię!
Dzisiaj dodaję Wam moje nowe nabytki : 
bluzka C&A € 10,00
bransoletki C&A € 5,00
Co prawda nie kupiłam zbyt wiele i nie wydałam fortuny, ale w sklepach są ogromne wyprzedaże od około miesiąca, a rzeczy są okropnie poprzebierane i żeby znaleźć coś fajnego trzeba dużo czasu i szczęścia, dlatego jestem zadowolona z tego co kupiłam, a w następnym poście pokaże Wam co kupiłam także w czwartek.

~*~

Do pierwszego dnia w szkole zostało dwadzieścia dni, z jednej strony bardzo się cieszę i już nie mogę się doczekać, kiedy zacznie się rok szkolny, a z drugiej strony jest we mnie pewien strach, bo w końcu po dziewięciu latach musiałam opuścić swoją dawną szkołę i tutaj muszę zacząć wszystko od nowa, a na pewno nie jeden z Was przechodził chociażby z podstawówki do gimnazjum i to był dla Was koszmar, a ja spędziłam w ostatniej szkole najpiękniejsze lata życia, zaczynając od zerówki, po podstawówkę od klasy pierwszej do szóstej, aż po gimnazjum, dlatego było mi ciężko szkołę opuścić, a teraz boję się reakcji ludzi na mnie w nowej szkole, tego czy mnie zaakceptują, tego jak szybko się tam zaklimatyzuję, ale mam nadzieję, że będzie dobrze i że z czasem wszystko ułoży się tak jak bym chciała by się ułożyło. 
W tym tygodniu jadę już pociągiem do miasta w którym będę się uczyć, by tam sprawdzić linie autobusów jakimi będę dojeżdżać z dworca do szkoły i już się nie mogę doczekać, bo to będzie dla mnie coś nowego, pierwszy raz będę w szkole dalej niż dwieście metrów od mojego domu! 

Teraz wybieram się na rower, może zrobię jakieś zdjęcia i kolejny post dodam jeszcze dziś lub dopiero jutro, miłego popołudnia i wieczoru!

sobota, 6 sierpnia 2011

stomach!



cześć, cześć!

Tak jak mnie prosiliście, zdjęcia mojego brzucha, który chciałabym zgubić ;)

~*~

Dziś mamy brzydką pogodę, nie pada, ale pochmurne niebo do niczego nie motywuje! 
Na pewno pójdę dziś na rower, a jeśli chodzi o dietę, to jak na razie idzie mi świetnie, mam nadzieję, że niedługo będę miała się czym chwalić.
Później dodam kolejnego posta, może pokażę Wam trochę swojej garderoby, miłego dnia!


aha i jeszcze jedno, chciałabym polecić jeden filmik - KLIK !

piątek, 5 sierpnia 2011

my room!







cześć wszystkim!

Z racji tego, że dotychczas dodawałam zdjęcia tylko niektórych części pokoju, dziś postanowiłam dodać zdjęcia całego, o które byłam pytana wcześniej, mam nadzieję, że Wam się spodoba i przypadnie niektórym z Was do gustu. Pokój w dużej mierze jest niedopracowany i nie do końca wygląda tak jak chciałabym, żeby wyglądał, ale z czasem jest co raz to ładniej i jak na razie jestem zadowolona z tego co mam!

~*~

Pogoda dziś u nas mieszana, raz świeci słońce, raz jest pochmurno, a ja mam w planach jeszcze dziś rower, a ze względu na moją dietę - nie mogę już dziś nic zjeść, także muszę znaleźć sobie jakieś zajęcie, które odwiedzie mnie od jedzenia! Z racji tego też posprzątałam dziś dokładnie cały mój pokój i jestem z siebie dumna!
Mam nadzieję, że piątek mija wam bardzo miło i taki też będziecie mieli weekend ;)

Do kolejnego postu!